Zapewne spotkaliście się z określeniami „kot długowłosy” i „kot półdługowłosy”. Ale czy wiecie, co dokładnie kryje się pod nimi? Czy długowłose i półdługowłose futrzaki czymś się różnią?
Koty długowłose i półdługowłose
Jak może wiecie, wszystkie koty rasowe podzielone są na grupy, a za kryterium tego podziału bierze się pewne charakterystyczne cechy fizyczne. Niegdyś FIFe (Fédération Internationale Féline) jedna z międzynarodowych organizacji felinologicznych wyróżniała między innymi grupę kotów długowłosych i grupę kotów półdługowłosych. Od jakiego jednak czasu federacja ta odeszła od tego podziału i słusznie.
Określenia „koty długowłose” i „koty półdługowłose” nadal funkcjonują jednak w języku kociarzy. Pierwsze z nich odnosi się do ras o bardzo długim i obfitym włosie, takich jak koty perskie. Kotami półdługowłosymi przyjęło się nazywać zwierzęta, których futro nie jest tak długie jak u persów, np. koty norweskie leśne. W rzeczywistości jednak nie ma kotów półdługowłosych! Nasze zwierzaki mogą mieć albo sierść krótką, albo długą.
Nie ma genu warunkującego półdługi włos. Istnieje natomiast gen odpowiadający na włos długi oraz gen determinujący włos krótki. Oczywiście krótka sierść może być krótsza lub dłuższa, tak samo jak sierść długa, ale nadal jest ona albo długa, albo krótka. Dlatego koty norweskie leśne, maine coony i tak dalej tak naprawdę są kotami długowłosymi. Pamiętajcie, nazwy „kot długowłosy”, „kot półdługowłosy” są nazwami umownymi!
Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Pixabay.com
