Kot burmski

Naprawdę bardzo lubię koty burmskie. Uważam, że są piękne i wyjątkowo urocze, a przy tym inteligentne. Najpiękniejsze w nich są ich złote oczy. Moja znajoma miała kiedyś wspaniałą burmę, kocurka. Pamiętam, jak czekając w kolejce do oceny na wystawach, sadzała go na podłodze między swymi nogami, a on siedział nieruchomo jak posążek. Taki był grzeczny – przynajmniej publicznie.

Istnieją dwa typy kota burmskiego: typ europejski oraz typ amerykański, które różnią się od siebie budową ciała – niektóre organizacje uznają obydwa. Aby było jeszcze bardziej skomplikowane, w spisach ras niektórych organizacji widnieje jeszcze nazwa: burmski foreign. Pewności nie mam, ale podejrzewam, że kryją się pod nimi koty burmskie w typie europejskim.

Międzynarodowa nazwa rasy kot burmski ^{(dodano 28 marca 2018)}

Oficjalnym językiem w międzynarodowych organizacjach felinologicznych jest przede wszystkim angielski, ale w niektórych używa się też niemieckiego lub francuskiego. Oficjalne nazwy rasy kot burmski w tych językach nich brzmią:

• angielski – Burmese,
• niemiecki – Burma,
• francuski – Burmese.

Organizacje, które uznają rasę kot burmski

Rasa kot burmski jest uznana przez: FIFe, ACFA, ACF, CCA-AFC, CCC of A, CFA, CFF, FFE, LOOF, GCCF, NZCF, SACC, TICA, WCF (ACF, ACFA, CCC of A, CCA-AFC, CFA, CFF i LOOF uznają obydwa typy kota burmskiego)

Zapis rasy kot burmski w kodzie EMS (FIFe)

W kodzie EMS rasę kot burmski zapisujemy trzema dużymi literami: BUR

Pochodzenie kota burmskiego

Felinolodzy uważają burmy za bardzo starą rasę. Tak starą, że nie bardzo wiadomo, jakie byłe jej początki. W swej ojczyźnie znane była zapewne już od wielu wieków, choć pierwsze wzmianki o nich pochodzą z XIV stulecia. Ojczyzną tą były kraje dalekiego wschodu: Tajlandia, Malezja i Birma (znana również pod nazwą Burma). Jak głoszą legendy koty burmskie strzec miały buddyjskich klasztorów i były ulubieńcami mnichów.

Zachód poznał tę rasę w 1930 roku, gdy niejaki Joseph Thomson, lekarz psychiatra i emerytowany żołnierz marynarki, przywiózł do USA kotkę o imieniu Wong Mau i pięknym ciemnobrązowym umaszczeniu. Kotkę tę oficjalnie uważa się za matkę amerykańskich i europejskich linii burm.

Co ciekawe, koty burmskie były uważano początkowo za ciemniejszą odmianę kotów syjamskich, nie chciano więc uznać ich za nową rasę.

Wbrew sprzeciwom hodowców kotów syjamskich Thompson starał się zarejestrować rasę w dwóch związkach: CFA i ACA (w 1936 roku CFA uznała rasę, ale wycofała się z tego po 11 latach i ponownie uznała ją dopiero w 1957 roku). Kiedy 1938 roku Thompson wystawił koty na pokazie w San Francisco, został tak ostro skrytykowany i potępiony przez fanów syjamów, że na jakiś czas zrezygnował z walki o popularyzację nowej rasy.

Agnieszka Ostrowska: Historia rasy. Magazyn dla miłośników kotów KOT, nr 5(21) maj 2007. Wydawnictwo Galaktyka Łódź

Dlaczego burmy wydawać się mogły syjamami o niezbyt udanym umaszczeniu? Dlatego, że podobnie jak koty syjamskie koty burmskie cechują się specyficznym typem umaszczenia – jaśniejszym korpusem i ciemniejszymi maską, uszami, łapami oraz ogonem (a u kocurów również genitaliami). U burm jednak kontrast między ciałem a znaczeniami jest niewielki – znacznie, znacznie mniejszy niż u syjamów. Ale to nie wszystko – obydwa typy umaszczenie są wynikiem działania całkiem odmiennych genów (czytaj Syjamskie umaszczenie u kotów, Dziedziczenie umaszczenia syjamskiego u kotów, Burmskie umaszczenie u kotów oraz Dziedziczenie umaszczenia burmskiego u kotów).

Współczesne burmy, hodowane w krajach zachodu, różnią się od swych wschodnich przodków. Dodatkowo hodowcy amerykańscy i europejscy przyjęli inne standardy, dlatego koty tej rasy w Stanach i w Europie wyglądają inaczej. Do Europy, a dokładniej mówiąc Wielkiej Brytanii, burmy trafiły ze Stanów Zjednoczonych w w 1947 roku. Brytyjczycy jednakże preferowali futrzaki o lżejszej budowie ciała, szczuplejsze aniżeli dość krępe koty z ameryki. Doprowadziło to do powstania dwóch różnych typów kota burmskiego: amerykański i europejski.

Niektóre organizacje felinologiczne uznają obydwa typy, traktując je w praktyce jak dwie różne rasy. Prowadzi to do pewnego zamieszania w nazewnictwie. Na przykład:

• australijskie kluby ACF, CCC of A oraz francuskie LOOF mają swoich rejestrach koty burmskie i koty burmskie amerykańskie (jak można się domyślać pod nazwą koty burmskie kryje się typ europejski);
• amarykańskie ACFA, CFA oraz CFF wyróżniają koty burmskie i koty burmskie europejskie (jak można się domyślać pod nazwą koty burmskie kryje się typ amerykański);
• kanadyjska CCA-AFC koty burmskie i burmskie foreign (jak można się domyślać pod nazwą koty burmskie kryje się typ amerykański a pod nazwą burmski foreign – typ europejski).

Charakter i zachowanie kota burmskiego

Burma to kot wesoły i towarzyski. Czuły i kochający. Bardzo inteligentny i aktywny.

Pielęgnacja burmskiego

Rasa łatwa w pielęgnacji. Krótkie, lśniące futro nietrudno utrzymać w dobrym stanie. Wystarczy regularnie czesać i czyścić specjalnymi preparatami.

Standard rasy kot burmski (FIFe)

FIFe zalicza kota burmskiego do 3 kategorii.

• Wygląd kota burmskiego – Koty burmskie charakteryzują się wyjątkowym pod względem genetycznym, typowym dla nich umaszczeniem. Charakterystyczną cechą tej rasy jest również jedwabista struktura sierści i wyjątkowa ekspresja złotych oczu. Burma to kot elegancki.
• Wielkość kota burmskiego – Średnia
• Głowa kota burmskiego – Front w formie krótkiego klina, zwężającego się w kierunku kufy. Szerokie kości policzkowe. Szczyt głowy szeroki między uszami, wysoko wysklepiony i lekko zaokraglony. Z profili widać lekko zaokrąglone łuki brwiowe, a lustro nosa i broda tworzą prostopadłą linię. Nos jest wydatny i załamany u nasady. Żuchwa szeroka w stawach. Broda mocna, w profilu pokazuje mocno zarysowaną żychwę.
• Uszy kota burmskiego – Średniej wielkości (wyjątek kocięta), szerokie u nasady z lekko zaokrąglonymi czubkami. Szeroko rozstawione. Zewnętrzna linia krawędzi uszu kontynuuje przedłużone linie twarzy (wyjątek dorosłe samce z pełnymi policzkami). Z profilu lekko nachylone do przodu.
• Oczy kota burmskiego – Duże i szeroko rozstawione. Górna linia prosta, lekko orientalnie skośna w kierunku nosa. Linia dolna zaokrąglona. Kolor powinien być lśniący i nadawać kotu wyraz czujnego. Wszystkie odcienie żółtego, od chartreuse do bursztynowego dopuszczalne, ale preferowane złocisto żółta barwa. Kształt, wielkość, osadzenie i charakterystyczna ekspresja oczu burm są jednak ważniejsze niż ich kolor. U kotów starszych barwa może być bledsza.
• Ciało kota burmskiego – Średniej długości. Struktura muskularna, kompaktowa, cięższa niż sugeruje to wygląd. Klatka piersiowa mocna i zaokrąglona z profilu. Grzbiet prosty.
• Nogi kota burmskiego – Raczej smukłe. Proporcjonalne do korpusu. Łapy małe, owalne i proporcjonalne do korpusu.
• Ogon kota burmskiego – Średniej długości. Prosty. Średnio mocny u nasady i zwężający się ku zaokrąglonemu czubkowi.
• Futro kota burmskiego – Miękkie, błyszczące, jedwabiste. Płasko przylega do ciała. Prawie bez podszerstka. Bardzo krótkie.
• Umaszczenie kota burmskiego – we wszystkich odmianach barwnych kolor spodniej części ciała jaśniejszy od grzbietu i łap, ale przejście między znaczeniami a kolorem korpusu stopniowe. Twarz i uszy mogą posiadać większy kontrast znaczeń. Wszystkie odmiany barwne bez śladu rysunku.
• Uwagi do standardu kota burmskiego – Kocięta w wieku 3-6 miesięcy mogą posiadać śladowy rysunek tabby i jaśniejszy kolor korpusu niż osobniki dorosłe.
• Wady u kota burmskiego – Oczy okrągłe lub orientalne. Wydatny garb na nosie.
• Wady pozbawiające certyfikatu kota burmskiego – Typ budowy orientalny i brytyjski. Kolor oczu niebieskawy. Białe włosy. Mniej lub bardziej wyraźny rysunek.

Umaszczenia dopuszczalne u kota burmskiego (FIFe)

Umaszczenia pointed u kota burmskiego

• Kot burmski sobolowy / niebieski / czekoladowy / liliowy / rudy / kremowy / czarny szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: BUR n/a/b/c/d/e
• Kot burmski sobolowy szylkret / niebieski szylkret / czekoladowy szylkret / liliowy szylkret. Zapis w kodzie EMS: BUR e/f/g/h/j

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: By Nickolas Titkov from Moscow, Russian Federation (BUR Enter of Chatburdeoa)
[CC BY-SA 2.0], via Wikimedia Commons