Jaki żwirek dla kota?

Żwirek dla kota jest podstawowym elementem wyprawki dla kota niewychodzącego, choć czasami przydaje się również właścicielom kotów wychodzących. Jeśli chodzi o wybór żwirku dla kota, to każdy opiekun ma swoje własne preferencje. A mówiąc prawdę, w większości przypadków futrzakom jest wszystko jedno, co znajduje się w kociej kuwecie, choć oczywiście zdarzają się bardzo wybredne sierściuchy.

Na jakie cechy żwirków dla kota zwrócić uwagę przy zakupie?

Oferta żwirków dla kota jest obecnie niezwykle bogata. Czasy, gdy do kociej kuwety sypało się zwykły piasek przyniesiony z budowy lub dziecięcej piaskownicy już dawno minęły. Był to produkt jak najbardziej ekologiczny, ale absolutnie niewygodny w stosowaniu. Co innego, specjalistyczne żwirki dla kotów! Oczywiście dostępne w sklepach zoologicznych żwirki dla kotów różnią się od siebie wyglądem, materiałem, z którego są wykonane i przede wszystkim właściwościami. Na jakie cechy należy zwrócić uwagę? Idealny żwirek dla kota powinien:

• odpowiadać zwierzakowi, czyli nie powinien drażnić jego łapek ani jego zmysłu zapachu;
• być jak najbardziej wydajny, czyli jedna torba powinna wystarczyć nam na jak najdłuższy okres;
• jak najlepiej pochłaniać mocz i zapachy;
• jak najmniej się pylił;
• ułatwiać sprzątanie w kuwecie;
• jak najmniej czepiał się kocich łapek, by zwierzak nie roznosił go po mieszkaniu;
• odpowiadać zwierzakowi, czyli nie powinien drażnić jego łapek ani jego zmysłu zapachu;
• być bezpiecznym dla środowiska.

Jakie rodzaje żwirków dla kota mamy do wyboru?

Wybór odpowiedniego żwirku dla kota z pewnością byłby łatwiejszy, gdyby na rynku istniało znacznie mniej jego rodzaju. Z drugiej jednak strony w różnorodności siła – większą mamy możliwości dobrania ściółki do upodobań naszych i naszych pupili. Mówiąc o rodzajach żwirków, nie mam na myśli marki, ale ich najbardziej charakterystyczne cechy. O czym mowa? Ze względu na owe typowe właściwości, wyróżniamy żwirki:

• mineralne, silikonowe i wytwarzane z włókiem roślinnych (zwane czasami, choć niezbyt poprawnie drewnianymi);
• zbrylające się i niezbrylające się;
• o różnej granulacji;
• zapachowe i bezzapachowe.

Każda z poniższych cech rzutuje na codzienne użytkowanie żwirku dla kota:

• materiał, z którego ściółka jest wykonana wpływa na jej wygląd (kwestia estetyki), wagę (ułatwia bądź utrudnia transport), zapach (w przypadku tzw. żwirków bezzapachowych) oraz może mieć duże znaczenie dla kota;
• właściwość zbrylania się lub niezbrylania się ma znaczenie przy sposobie sprzątania kociej kuwety, czyli przy codziennym użytkowaniu żwirku;
• granulacja ściółki może mieć znaczenie dla kota, zwłaszcza kociaka oraz ma wpływ na właściwość zbrylania;
• zapach negatywnie, pozytywnie lub obojętnie oddziaływa na zmysł powonienia, naszego i kotów.

Jakie żwirki dla kotów są moim zdaniem najlepsze?

Przez te wszystkie lata opiekowania się futrzakami, wypróbowałem wiele rodzajów i marek żwirków. I doszedłem do ogólnego wniosku, że nie ma żwirków doskonałych. Każdy ma jakieś swoje wady i zalety. Jedne są super wydajne, ale koty z łatwością roznoszą je po mieszkaniu, inne znów świetnie się zbrylają, ale przyklejają się do dna kuwety. I tak dalej. Metodą prób i błędów przez te wszystkie lata opiekowaniu się futrzakami ustaliłem, iż najbardziej odpowiadają mi:

• żwirki zbrylające się dla kotów – ponieważ łatwiej mi się sprząta w kuwecie,
• żwirki bentonitowe dla kotów – nie lubię zapachu żwirków drewnianych, a silikonowe nie zbrylają się (poza nielicznymi wyjątkami,
• które i tak mi nie pasują, ale z innych względów),
• żwirki bezzapachowe dla kotów – choć żwirki zapachowe specjalnie mnie nie drażnią,
• żwirki o drobnej granulacji dla kotów – lepiej się zbrylają, choć niestety zwierzaki łatwiej je wysypują z kuwety.

Jednym słowem, moim ideałem jest zbrylający się, bentonitowy żwirek bez zapachu. Oczywiście nie każdy, tylko taki, który bardzo dobrze się zbryla i chłonie zapachy, dzięki czemu jest bardzo wydajny. Dobrze by było, gdyby nie wysypywał się jeszcze z kuwety, ale jeśli spełnia powyższe warunki, na to akurat mogę przymknąć oko.

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Eric Flexyourhead, Flickr